Vaak hoor je dat we momenteel in een bijzonder tijdperk leven. Het technologische tijdperk wordt gezien als het 'neusje van de zalm' qua menselijke evolutie. Er is 24/7 toegang tot grenzeloze informatie. We kunnen naar de maan. Etcetera etcetera. Wat mij betreft allemaal 'opgehemel'. Waarom vind ik dit?

We kunnen wel informatie opdoen zoveel als we willen. We kunnen mensen wel vol stoppen met informatie. Maar als er geen (diep) begrip voor samenhang is wat heb je dan? Een rondlopend wezen wat vol zit met informatie over van alles en nog wat maar 'het grote plaatje' niet ziet. Misschien wel op het fysieke vlak. Maar bijvoorbeeld niet op het mentale vlak. Of het emotionele en energetische vlak. Wat is het nivo van begrip voor samenhang als het individu nog niet eens bewust is van de diepere lagen onder 'de ijsberg'? Laatst staan zijn of haar eigen lagen onder de ijsberg? Met andere woorden wat heb je aan al die kennis zonder zelfkennis (ijsberg).

Ik zou nog iets dieper willen gaan. We hebben het over begrip van samenhang gehad. Dus op cognitief nivo. Begrijpen hoe en dat alles in het leven onlosmakelijk met elkaar verbonden is (quantumwetenschap). Maar hoe zit het met het gevoel voor samenhang? Wat zo mooi 'sense of coherence' heet in het Engels. Op cognitief nivo kunnen we heel ver komen met het begrijpen van coherentie. Maar op affectief nivo tot begrip komen is een stapje verder (onderin de ijsberg). Op gevoelsniveau (hartniveau) begrijpen dat alles verbonden is met elkaar is niet zomaar gerealiseerd. Maar hier ligt wat mij betreft het echte werk. The Great Work. 

We hebben als mensheid toegang tot alle kennis of liever gezegd informatie van de wereld. Maar de kennis om van cognitief begrip naar affectief begrip te gaan hebben we helaas niet. Of beter gezegd te weinig. Want die bestaat wel en er is zeker toegang tot maar de mensheid staat er niet om te springen. We klagen wel over verdeeldheid in de wereld maar zijn niet bereid om de oorzaak aan te pakken die leidt tot deze verdeeldheid. De oorzaak die binnenin ligt. In ieder mens zelf. 

De oorzaak van verdeeldheid ligt in de menselijke perceptie. Met andere woorden willen we verdeeldheid oplossen zal de verdeelde menselijke perceptie op mens en wereld moeten transformeren naar een holistische perceptie op mens en wereld. De term transformeren zegt al dat dit een proces is. De perceptie verandert niet van de ene dag op de andere dag. Ook hier is de VITEX ijsberg model zeer van toepassing (hoe kan het ook anders). Omdat dit model laat zien wat daadwerkelijke verandering betekent voor ons als mens. Ik herhaal het nog maar eens. Boven de zeespiegel (topje van de ijsberg) is verandering het eenvoudigst. Hoe dieper onderin de ijsberg hoe lastiger het is om te veranderen. Helemaal niet veranderen is een onmogelijkheid aangezien het hele universum in een onveranderlijke toestand van verandering is. 

Waar het om gaat is een aandachtsverhaal. Simpel. 'Energy flows where attention goes'. Dat wat je aandacht geeft groeit. Zowel in de 'positieve' als in de 'negatieve' richting. Weten we allemaal. Dus wat is een oplossingsgerichte aanpak? Leren focussen in de juiste richting. Ik kan het niet eenvoudiger maken maar het enige echte probleem in de wereld is dat we niet leren de Aandacht de juiste richting op te sturen. Namelijk naar binnen in plaats van naar buiten. Beter gezegd naar binnen èn naar buiten tegelijkertijd!

Zolang de mens deze vaardigheid niet ontwikkelt zal de menselijke perceptie van vandaag altijd blijven waar die nu zit. We hebben het over het feit dat geen verandering een onmogelijkheid is maar als ik dus beeldsprakelijk zeg dat de mensheid stilstaat dan heb ik het over de toestand van geen 'beide kanten op gerichte Aandacht'. Het enige probleem in de wereld (en die begint bij jezelf) is de constante obsessie voor de wereld buiten onszelf. Hierdoor zien we het echte probleem niet (nu komen we tot de kern). Namelijk dat de wereld om ons heen niet het probleem is maar de perceptie op de wereld om ons heen. En onze perceptie wordt gevormd door onze zintuiglijke waarneming, de emoties en het denken. Met andere woorden willen we onze perceptie veranderen dan zullen we met name de inhoud van ons denken (meningen, overtuigingen, images, etc.) en de vormen van onze emoties (affecties, intenties, gevoelens etc.) moeten (durven) veranderen. En deze lagen liggen dieper onder de ijsberg. Wanneer we onze aandacht leren hier op te richten ontstaat pas echt de mogelijkheid om tot een dieper begrip of gevoel voor samenhang te ontwikkelen. Eerder niet.

Michael Lapod

Hoofdopleider

VITEX Academy